Petits dictons & citations




mercredi 21 septembre 2011

Dimanche/Zondag 18/09/2011, 5:45 A.M.

Bonjour, chers amis!

Comment ça va chez vous? L'automne n'est pas trop
dégueulasse, après l'été pourri? (Oui bon, je sais que
l'automne n'est que dans 3 jours, mais vous n'allez pas
m'assassiner pour ça, n'est-ce pas?)

Vous vous demandez peut-être qu'est-ce que je fait
debout en train d'écrire un article pour le blog un dimanche
à 6 heures du mat', jour traditionnel de grasse matinée (On
ne va plus beaucoup à la messe depuis que Miriam est
partie. Selon son frère, c'est elle qui tirait la famille à la
messe assez souvent.) Et bien sachez que ça fait un petit
temps que j'ai trouvé un système qui règle mon horloge
biologique de telle manière à ce que je n' ai quasi plus
besoin de réveil. L'ennui c'est que quand je vais me coucher
plus tôt que d' habitude, elle me réveille à des heures
impossibles sans que je ne puisse me rendormir.

Cette nuit il a plu, ce qui est très bien pour deux raisons:
nous voilà enfin débarrassés de la fumée des forêts qui
brûlent qui rend l'atmosphère humide vraiment
insupportable, et puis ça fait baisser la température, chose
sur laquelle je ne cracherai jamais. Hier soir un vend frais
s'est mis à souffler, le surazon, qui vient d'Argentine. Ici
tout le monde l'appelle le 'sur' (ça veut dire sud) et enfile
deux pulls quand il arrive.
Monica m'a dit: "Ça sent la pluie. Ils annoncent de la pluie
pour cette nuit." J'ai respiré et en fait, ça sent la terre
mouillée. Dans une chaleur où toutes les mauvaises odeurs
de la ville ont tendance à être exagérées, c'est très agréable.
Monica m'a aussi dit qu'il y a des fois que ça sent comme ça
mais que la pluie ne passe pas par la ville. Je sens que ces
jours-là risquent de me frustrer au-delà du raisonnable.

Hier était le grand jour d'ouverture de la grande foire
locale, assez célèbre d'après ce que j'ai compris vu que
même en Argentine il la connaissent. Pour avoir une idée de
ce que représente la 'Feria ExpoCruz', suivre cette recette :

1. Prenez la Foire de Libramont, le Salon de l'Auto,
Batibouw et toutes les autres foires que vous pouvez vous
imaginer et mélangez les de manière à avoir absolument
tout à un seul endroit.

2. Faites durer les festivités 10 jours et attirez 600 000
visiteurs.

3. Organisez ça sur un site juste légèrement trop petit pour
tous les accueillir confortablement.

Pour vous dire à quel point cette foire change la ville, hier
soir j'étais sur la plaza, le centre de la ville. En semaine elle
est normalement bien pleine, le samedi carrément bondée.
Hier soir elle était presque vide. Le centre de la ville (et
malheureusement pour nous, ses embouteillages) a
déménagé pour 10 jours. La Feria n'est pas très loin de chez
nous. Je n'ai pas encore été la visiter, mais je vais surement
le faire, vu qu'apparemment il est impossible de vivre à
Santa Cruz et de ne pas aller à la Feria.

Voyons voir, quoi d'autres? Ah oui: j'ai découvert ce qui
faisait que mon premier cake ici était tellement lourd sur
l'estomac. Cher papa. Te rappelles-tu du cake au poires que
tu avais fait avec les poires du jardin (quand le poirier était
encore debout, donc ça fait un petit temps )? Tu te rappelles
qu'on à mis des semaines à le manger tellement il pesait sur
l'estomac (je suis d'ailleurs toujours convaincue que ça
ferait un matériel de construction parfait pour des bâtiments
semi-durables, même s'il pleuvait de l'acide gastrique). C'est
ce jour-là que tu m'as appris à faire du quatre quarts en
pesant les oeufs et prenant la même chose de tout le reste .
Et puis tu as rallongé avec du LAIT. Sacrilège! Ne jamais faire ça. Jamais, jamais, jamais, jamais!

Je vous laisse sur ces quelques conseils culinaires.

(Ah oui, toutes les cartes sont arrivées sauf celle de papa et maman.)
___________________________________________________________

Woensdag 21/09/2011

Begin van de lente! Wel, hier tenminste. Op vlak van weer verandert er eigenlijk niks, en had het niet in de krant gestaan vandaag, dan was ik het waarschijnlijk vergeten.

21 september is hier ook een soort valentijnsdag én studentendag. Dat betekent dat we vandaag geen school hebben en gratis binnen mogen op de Feria. (Fexpocruz is een soort gigantische beurs. Ik ga vrijdag 'ns zien waar het om draait, want vandaag gaat het bomvol studenten op beperkt budget zijn, zodat je geen twee voeten fatsoenlijk naast elkaar zetten.)

Deze week is op vlak van school de leukste die ik zover gehad heb, gewoon omdat er bijna geen is. Vandaag niet want het is studentendag, vrijdag niet want dan gaat de promo defileren in een stoet ter ere van Santa Cruz (zaterdag is het namelijk het feest van Santa Cruz), en gisteren telt eigenlijk niet mee want hoewel we wel naar school moesten, hebben we absoluut geen les gehad. Het is de ene dag van het jaar waar de leerkrachten de leerlingen in de bloemetjes zetten. We werden getrakteerd op limonade en salteñas (Heb ik had gehad over salteñas? Ongelooflijk lekkere dingen waar eten en drinken in zit, en die je voor de middag moet kopen en eten omdat ze anders uitgedroogd zijn.) en een show die de leerkrachten in elkaar hadden gestoken. Het waren vooral dansjes, zelfs de directeur deed mee. Eerst hebben ze de credits van een populaire soap van de jaren 80 nagespeeld (hilariteit alom toen de directeur, fysicaleerkracht en literatuueerkracht werden herkend), dan hebben ze een traditionele dans uitgevoerd (meer hilariteit toen onze civica- en filiosofieleerkracht (een man, btw) werd herkend, mét blote buik) en om te eindigen een 'evolution of dance'-achtige (zoek maar uit op YouTube wat dat precies is) opvoering, maar specifiek voor Bolivia. Ik zie ze dat in België niet zo direct doen. Niet in mijn oude school in elk geval. Jammer, zou best grappig geweest zijn.

Ik was mijn fototoestel wéér vergeten. Ik begin te denken dat mijn onderbewuste het expres doet. Ik kon mezelf wel slaan. Ik stuurde Monica een sms en ze bracht 'm, op tijd voor de Battle of The Bands van school, dus daar heb ik wel foto's van. Er waren verrassend veel goede tussen, maar de groep van de promo speelde dubbel zoveel liedjes als het eigenlijk mocht, waardoor we achterop schema geraakten en de twee laatste groepen maar 1 liedje konden spelen. Heel jammer eigenlijk, want ik had de gitarist van de laatste groep horen oefenen tijdens de pauze en hij was góéd (Aan de andere kant, ik ben automatisch fan van elke 15-jaar oude gitarist die de intro van Johnny B Goode van buiten kent en het speelt 'om z'n vingers te ontspannen'. Toen hij daarna Back in Black speelde was ik compleet verkocht. En hij had een oude blauwe houten Fender. Sorry, sucker for old school coming through.)

Ik ben nog aan het nadenken over wat ik vandaag ga doen. Waarschijnlijk naar het centrum gaan en een paar lichtere t-shirts kopen. En extra sandalen. (Wisten jullie trouwens dat 39 hier een grote maat is? Sommige schoenen worden niet eens in 40 gemaakt.) En kijken of er post is voor mij.

Volgende week meer nieuws (als dit nieuws mag genoemd worden),

Magali.

lundi 12 septembre 2011

Back to blog

Bonjour, cher lecteur.

Ici, à Santa Cruz de la Sierra en Bolivie, nous sommes le dimanche 11 septembre 2011 et il est 8h21. Et oui, 8 et pas 9, le changement d'heure n'ayant finalement pas eu lieu. Il a été 'temporairement suspendu', vu que le gouvernement a eu besoin d'une seconde opinion maintenant que des professeurs et plein d'autres gens plein de bon sens ont indiqué que ça ne servait strictement à rien et qu'ils feraient mieux de faire des économies efficaces au lieu d'aller en chercher là où il n'y en avait pas, comme une bande de jeunes filles affolées (en plus poli bien sûr, mais en lisant entre les lignes le sens était plutôt clair).

Quoi d'autre de neuf? Voyons voir. Ah oui: au grand plaisir de tout le monde disposant d'un minimum de sensibilité musicale, j'ai été transférée du cours de chant au cours de guitare. La raison n'était pas qu'à chaque fois que je produis une note, ça annonce des précipitations pour le lendemain (je suis d'ailleurs relativement sûre que je n'en suis pas pour rien dans le légendaire mauvais temps de la Belgique), mais que mes cours d'espagnol avaient lieu en même temps.

Aujourd'hui est également la fancyfair de l'école, qu'ils appellent kermesse (écrit comme je viens de le faire). Les grands préparent les activités, les petits dépensent leur argent de poche dedans. Notre classe s'occupe de la 'Maison au Bonbons'. J'ai été donner un coup de main pour préparer hier, après avoir mangé brésilien et regardé un film de Bruce Lee chez une amie. (À propos de Brésiliens, vous saviez qu'ils mettent du fromage à tartiner genre Maredsous dans les bords de leurs pizzas?)
La classe qui allait servir de maison au bonbons devait d'abord être débarrassée de pupitres (on les a empilés contre le mur, en situation d'équilibre précaire), ensuite être débarrassée de lumière (on a collé du papier journal sur les fenêtres, qui crée une semi-obscurité et enfin le sol devait être transformé en nid de souris avec des languettes de papier journal, dans lequel on cache des bonbons. On fait entrer les enfants par 5 et ils ont 30 secondes pour en trouver le plus possible.

Préparer tout ça était sympa (surtout quand on a commencé à faire des batailles de papier déchiré et qu'on en a lancé dans le ventilateur au plafond pour 'répartir de manière égale plus rapidement'), le nettoyer pour que la classe puisse retrouver sa fonction ce lundi va moins l'être.

Pour finir, j'ai le plaisir d'annoncer que 2 de mes cartes postales sont arrivées à bon port, et en 6 jours, s'il vous plaît. Bon, ça n'en fait que deux sur les huit, et ce sont les petites, mais je suis déjà contente qu'elles soient arrivées.

À bientôt,

Magali.

(Le nombre de cartes confirmées a grimpé jusqu'à 6)
____________________________________________________________

Hey mensen,

Ik heb het gevoel dat jullie het binnenkort beu gaan zij om dit opnieuw en opnieuw te moeten lezen, maar alles gaat nog altijd even goed hier. De post die ik verstuur komt aan (de post die jullie sturen, wel daar moet het fijne nog van ontdekt worden), de kans op onverwachte regen tijdens een picknick is nagenoeg nul,(niet dat hier picknicks georganiseerd worden), ik ben (tot vreugde van iedereen met een beetje benul van muziek) overgeplaatst van zang tot gitaar, het eten is nog altijd even lekker.

Over lekker eten gesproken, ik heb hier iets ontdekt waar ik gemakkelijk verslaafd aan zou kunnen worden: kaneelijs. Ik ben namelijk zot op kaneel, in België at ik kaneelstokken (Ja, zomaar puur zonder niks meer. Trek niet zo'n vies gezicht.), en hier hebben ze er ijs van gemaakt. Alhoewel de roze kleur raar mag lijken (exact hetzelfde als frambozenijs bij jullie), zou ik er gemakkelijk een halve kilo van op krijgen.

Ze hebben hier ook super lekkere vijgen, en fruit in het algemeen is super lekker, en wanneer het het seizoen zal zijn ga ik granaatappels proeven en het fruit van de cactus.

Je moet weten dat hoewel mijn gastfamilie al jaren in Santa Cruz woont, ze oorspronkelijk van Comarapa komen (een stadje ergens tussen hier en Cochabamba), en zodra er ergens een lang weekend is, gaan ze er naartoe (dit jaar vallen bijna alle feestdagen vervelend genoeg in het weekend). Juan Victor haat naar Comarapa gaan, enerzijds omdat hij een pure stadsjongen is, en anderzijds omdat hij ziek wordt in de auto, en dit een reis van 4 uur is. Maar alles in Comarapa is blijkbaar beter (volgens mijn gastouders): de lucht, de mensen, het fruit.
Daarbij hebben mijn ouders allebei in Argentinië gestudeerd, waar ze de gewoonte van constant aan de maté te zitten hebben opgepikt (maté is een soort kruidenthee met ik weet niet wat allemaal in (maar geen thee)). Mijn gastma doet soms nog hun accent na bij bepaalde uitroepen.

Na het schoolfeest waarover ik het hierboven heb (als er luilakken zijn die niet aan het Frans willen zitten, er bestaat zoiets als Google Translate) zijn we naar Raúl (een klasgenoot, ziet er verassend fragiel uit voor een taekwondo kampioen. Als hij binnen vier maanden in een toernooi in Mexico een van de 4 eerste plaatsen haalt, gaat 'm naar de olympische spelen in Londen) z'n huis gegaan, voor een soort impromptu pool-party. Raúl leende al zijn zwembroeken en de helft van zijn sportshorts uit aan mensen die wilden zwemmen (hij woont pal in het centrum maar heeft een zwembad op zijn dak). Ik had graag gezwommen maar ik had niks van reservekleren mee, en laten we eerlijk zijn, ik ben iets breder dan het gestalte van een taekwondo kampioen.
En toen dacht ik: "Weet je wat? Je leeft maar één keer. Je bent maar één keer op AFS-jaar in Bolivia en er is maar één keer een impromptu pool-party op het dak van Raúl z'n huis." (Dik leugen, maar enfin)

Ik sprong helemaal aangekleed in het water, tot de vreugde van alle aanwezigen, en nog voor ik terug naar huis moest had alles gedroogd in de zon.

dimanche 4 septembre 2011

White Kids Shouldn't Dance (But I Did It Anyway)

Salut toute monde, nous voilà encore une semaine plus loin.

Pour vous c'est la rentrée, pour moi c'est le début du mois
de Santa Cruz. Le premier septembre j'étais sur la plaza , qui
fourmillait d' activité. L'Hôtel de Ville était éclairé, il y avait
un plateau télé portatif de la chaîne locale, des gens en
costume traditionnel qui agitaient des drapeaux vert- blanc-
vert, les couleurs de la région, et des employés municipaux
qui rajoutaient des pots de fleurs avec des palmiers sur la
place qui est déjà couverte de palmiers. En plus, il se sont
mis, pour une raison totalement inconnue, à peindre ces
pots en céramique orange très vient comme ils étaient en
brun. Je ne sais pas pourquoi. Ça doit être ma logique
coincée d'occidentale.

Appartement tout ça va culminer le 24, qui est férié, donc
ça se pourrait qu' on parte ' se mettre au vert' pour le long
weekend.

Le président, que la classe moyenne d' ici n' aime pas parce
qu' il trop socialiste à leur goût, a quelques problèmes avec
le réseau d' électricité de son pays. En bref, il faut
économiser parce que produire plus va être trop cher. Et il
n' a rien trouvé de mieux que d'instaurer l'heure d'été. Le
11 septembre, il sera l'heure qu'il était hier une heure plus
tard. Ce qui fait que la différence avec la Belgique sera de 5
heures, 4 quand vous passerez à l'heure d'hiver.

Enfin bref, tout ça pour dire que ça ne va pas servir à grand
chose. Forcement, changer d' une heure dans un pays où les
horaires du soleil varient de seulement une demi- heure, il a
un problème de logique quelque part, et pas seulement de
ma logique coincée d'occidentale.

Le chat a eu ses petits, ils sont tous moches, il y en a 4 dont
un qui ressemble à s' y méprendre à un alien que j'ai vu
dans Star Wars.

J'ai envoyé 8 cartes postales hier , prière de me faire signe
des que quelqu'un en reçoit une, histoire de voir si ça aurait
été plus rapide de les confier à une tortue. Je pense que je
vais faire une habitude de mon tour en ville tous les samedis
matin, parce qu' à ce moment il ne fait pas trop chaud et la
ville est sympa à regarder.

Le pain de Belgique me manque. On ne peut pas avaler du
pain de mie made in USA ad vitam. En plus je me demande
si on peut utiliser le pain de mie pour faire du pain de veau.
Qui aurait cru qu 'un jour les croutes me manqueraient ? Pas
moi à 7 ans en tous cas. Ici pour en trouver il faut demander du 'pan francés' qui veut la même chose qu'en
Belgique.

Il y a deux soirées d'anniversaire , une la semaine passée et
une hier . La première n 'était que modérément sympa vu
qu' elle a fini avec un cd sur repeat et des gars saoûls qui se
poussaient dans la piscine. La deuxième était plus drôle; c'était un anniversaire de 3 personnes, à minuit un groupe de Mariachi a débarqué et a joué toute une sélection de chansons, dont celle du générique du soap opéra le plus populaire du coin. Il y avait un Dj et personne de vraiment saoûl. Ce qu'il n'y avait pas, c'est la remix par Pitbull feat toute une serie de personnes dont Sean Paul de 'Jump in The Line' de Harry Belafonte. Vu qu'il faut toujours que je me fasse remarquer (hm-hmr), j'en ai fait mon Elvis Act d'ici. Ça consiste simplement à oublier tout sens de la sécurité d'autrui et à bouger tous ses membres en rythme avec la musique. Ils adorent. C'est l'ultime preuve que les blancs ne savent pas danser, comme disait l'autre (demandez à Simon, il saura qui), et puis moi ça m'amuse bien. Vu qu'il n'y avait pas à la deuxième soirée, j'ai fait à peu près la même chose sur 'We No Speak Americano' (encore une autre remix, d'une vieille chanson italienne, 'Tu Vuo Fer L'Americano' ou un truc du genre.

Bien sur que je préfère les originaux. Vous pouvez choisir vous même entre les deux d'en bas.



Hey mensen, hoe gaat het aan de andere kant van de grote plas? Lekker de kleintjes die nu al naar school moeten aan het uitlachen? Dacht ik al.

Hier is ook alles goed, mijn routine is opgesteld (behalve dat de hele rugby-boel nog altijd niet is opgelost, maar da's een ander verhaal), de taal gaat goed (ik kan nu hele 12-jarige lezers boeken uitlezen én verstaan! Goed van mij, hé?), de feesten vallen mee... Die twee video's hierboven zijn een voor-en-na voorstelling van mijn favoriete liedje hier, een remix van een liedje van Harry Belafonte (uiteraard draaien ze hier enkel de remix, het origineel kon net zo goed 100 jaar oud zijn, al is het niet zo).

Het weer: zonnig en warm, wel duh. Als ik hier voor de tv zit moet ik soms lachen als ik denk aan mijn vader. Bij zo'n weer in België zou hij ongetwijfeld zeggen 'en gij durft voor da scherm blijven zitten!'. Hier is het elke dag zo. Wat er wel is deze laatste dagen is extreem veel wind, waardoor het voor de cruceños barslecht weer is. Het is ook heel droog, waardoor er buiten de stad veel bosbranden zijn. Met de wind wordt de rook dan over de stad getrokken. Die kan blijven hangen totdat de aanvoer stopt of het regent. Er was blijkbaar een jaar waar het twee maand geduurd heeft en de stad uiteindelijk constant in de mist van de rook hing.

Deze zondag ben ik opnieuw gaan barbecue-en (ze zeggen dat dat is omdat we hier 'dicht' bij Argentinië zitten, 'dicht' natuurlijk naar Amerikaanse maatstaven) voor de verjaardag van de grootvader. Ik ben weer is mijn fototoestel vergeten, dus geen foto's, maar het was wel gezellig. Vooral om de grootvader in kwestie voortdurend zei dat zijn verjaardag pas de volgende week was en niet wilde dat er gezongen werd (hebben we toch gedaan) en geen barbecue moest hebben. We hebben goed gelachen. Het huis ligt iets buiten de stad, er zijn pompelmoes-, sinaasappel-, en citroenplanten, een Duitse herder waarvan de vacht super veel lijkt op die van de Oost-europese vos (wisten jullie trouwens dat 'zorro' 'vos' betekent?), en de temperatuur is blijkbaar iets lager dan in de stad (wat het voor mij extra aantrekkelijk maakt).

Ik ben een beetje een expert geworden in het creëren van tocht (een milieuvriendelijke manier van ventilatie en een biologische airco), maar in oktober gaat de wind blijkbaar stil liggen, dus zal ik de airco wel moeten aanzetten.

Ik heb een filmobsessie ontwikkeld (er liggen hier wel een paar goede films, en het internet heeft de rest. Ooit 'Breakfast at Tiffany's' gezien? 'Bagdad Cafe'? 'Billy Elliot'? Die laatste heeft trouwens een leuke soundtrack. Wel naar mijn smaak, natuurlijk.

Ik ga leren hoe ik zelfgemaakte limonade moet maken. Die is hier echt super lekker. Gewone citroen is mijn favoriet, dan komt groene mango, maar ik heb ook al maracuya (passievrucht), meloen en aardbei geproefd.

Juan Victor moet niks hebben van mijn muziek (geen verrassing van die kant, gezien hij verslaafd is aan (slechte) electro) en zegt hallo.

Dat is het dan ongeveer. Voor diegenen die het gezien hebben, sorry voor de mis-publicatie van dit artikel eerder.